Przyczajony Wiedźmin, ukryty Jeż.

Lata całe zastanawiałem się, dlaczego opowiadanie Droga, z której się nie wraca, nie załapało się do kanonicznych wydań cyklu o Geralcie. Pięcioksiąg mnie zmęczył, trylogii husyckiej nie doczytałem nawet, a Żmii bałem się dotknąć, ale opowiadań jestem absolutnym fanbojem. Stąd rozkmina. Że niby WTF?

Jako rzecze wisi, szorciak najpierw powstał sobie tak-o, a dopiero potem Sapek połączył wątki, dopowiadając że jedna z postaci jest matką Geralta.

I tu się sprawa komplikuje.

Nie pamiętam opowiadania, lata temu je czytałem, nie mam na półce, bo załapało się tylko do tomiku z 1990 roku (kiedyś miałem go nawet w rękach!!!), do Coś się kończy, coś się zaczyna (tego nie mam), i do czegoś co się nazywa Opowieści o wiedźminie, o czym w życiu nie słyszałem.

Jako rzecze Wiki, opowiadanie opowiada o druidce Visennie i wojowniku, którzy razem pokonują potwora. O ile mnie pamięć nie myli, pod koniec, przed walką kopulują, co stanowi bardzo skondensowany i anatomiczny origin Geralta.

Visenna pojawia się też w innym opowiadaniu, ratując Geraltowi życie, napełniając go nadzieją że czarodziejki (patrz => Yennefer) mogą też płodzić dzieci, tylko żę tu jest już nie druidką, a zdaje się czarodziejką. Trochę bez sensu, ale nie ważne.

Nie pamiętam jak to wypada w tym powyższym opowiadaniu, ale czytam właśnie cykl, bo się zajarałem na nowo po xboxowym Wiedźminie 2 (moja recka tutaj, jak ktoś ciekaw), i trafiłem na dobry motyw w opowiadaniu Kwiestia ceny. Motyw który niby pamiętam, i znam, ale nigdy mi to w głowie jakoś nie zatrybiło że zaburza spójność historii geralta, i konsekwencję samej intrygi.

W trakcie uczty u Calanthe, zanim Pavetta zacznie robić histeryczno-magiczny rozpierdol, Geralt zaczyna wypowiadać się o prawie zwyczajowym dotyczącym dziecka-niespodzianki. Na poparcie jego autorytetu zostaje powiedziane, że sam jest takim dzieckiem. Że jego ojciec obiecał oddać to, co zastanie po powrocie do domu. Wraca, a tu żona w ciąży, więc małego oddali wiedźminom itd.

WTF?

Tu chwilę pomyślcie, a ja dam na przerywnik adekwatną graficzkę ze stosownym podpisem.

Dżękuuuuję czyyy, Gerart. Koooocham cze, weeesz?

Koniec interludium


I to WTF to dla mnie odpowiedź na pytanie dlaczego opowiadanie nie załapało się oficjalnie do cyklu. Ta historyjka nie przeczy faktowi, że matka Geralta jest czarownicą, w końcu te są bezpłodne, i jeśli miała jakiegoś chłopa, to ten musiał być dzieciakiem naprawdę piekielnie zdziwiony.

Nie trzyma się to do kupy natomiast z opowiadaniem o którym wspominam na początku. W końcu skoro gość (znowu zdaję się na zawodną pamięć) ginie w starciu z monsterem, a i mężem Visenny nawet nie był, poznali się na szlaku jakoś czy coś, to potem się zdziwić raczej już nie miał okazji, i prawo dziecka-niespodzianki raczej się by miało do tego nijak.

Hura. Moja fanbojska ciekawość została w końcu, po latach, zaspokojona. Dziś usnę spokojniejszy.

A teraz na spokojnie mogę się też zabrać do pracy.